سانتریفیوژهای معمولی برای عملکردهای مشابه سانتریفیوژهای آزمایشگاهی استفاده می شوند، اما سانتریفیوژهای معمولی بزرگتر از آزمایشگاه هستند و به عنوان سانتریفیوژهای مدل کف نیز نامیده می شوند. این نوع سانتریفیوژها به فضای بیشتری نسبت به سانتریفیوژهای رومیزی نیاز دارند، اما می توانند حجم نمونه بزرگتری را مدیریت کنند و لوله های سانتریفیوژ تا 750 میلی لیتر را در خود جای می دهند. سانتریفیوژهای کف ممکن است عملکرد تبرید را داشته باشند و دما را می توان بین -20 درجه سانتیگراد و + 40 درجه سانتیگراد تنظیم کرد. سانتریفیوژهای کف زمانی مفید هستند که نمونه های حاوی DNA، RNA، آنتی بادی ها، ویروس ها یا پروتئین ها باشند.

سانتریفیوژهای با ظرفیت بالا، از نظر شتاب، اولتراسانتریفیوژها هستند، با نیروی گریز از مرکز نسبی تا 1000000 گرم (150000 RPM). اولتراسانتریفیوژها را می توان به اولتراسانتریفیوژ آماده سازی و اولتراسانتریفیوژ تحلیلی طبقه بندی کرد. اولتراسانتریفیوژهای آماده سازی برای جداسازی اجزای بیولوژیکی/آلی مانند DNA، RNA، لیپوپروتئین ها، غشاها، اندامک ها و ویروس ها استفاده می شوند. اولتراسانتریفیوژهای تحلیلی برای شناسایی نمونه ها در زمان واقعی استفاده می شود.
 آنها می توانند تعادل و سرعت ته نشینی، شکل و جرم مولکول ها را شناسایی کنند. اولتراسانتریفیوژها کاربردهای وسیعی در حوزه نانوتکنولوژی دارند.
یک سانتریفیوژ پی ار پی برای کاربردهای آزمایشگاهی کوچک سودمندتر خواهد بود. همچنین فضای کمتری را اشغال می کند. با این حال، آنها فقط مقدار کمی از مواد را نگه می‌دارند، بنابراین برای کاربردهایی که اندازه نمونه کوچک است، بهترین استفاده را دارند. سانتریفیوژهای پی ار پی ممکن است دارای یخچال داخلی نیز باشند، اما همه مدل‌ها آن را ندارند. اگر نمونه دچار تخریب حرارتی شد، توصیه می شود یک سانتریفیوژ یخچال دار تهیه کنید. به طور کلی، سانتریفیوژهای پی ار پی را می توان برای کاربردهای مختلفی استفاده کرد، از جمله نمونه های حاوی خون، DNA، RNA، تحقیقات پروتئین، کشت بافت و کشت سلول.